دانلود آهنگ اگه عاشقت نبودم پا نمیداد این ترانه از رضا یزدانی

ﺣﻮﺻﻠﻪ ﻧﺪارم اﻣﺎ ﻫﻤﻪ ی ﻗﺼﻪ رو ﻣﻴﮕﻢ ﻫﻤﻪ ی ﻗﺼﻪ رو ﺣﺘﻰ اوﻧﺠﺎﻳﻰ ﻛﻪ دوﺳﺖ ﻧﺪارم ﺑﺰار ﺻﺤﺒﺖ ﻛﻨﻴﻢ اﻳﻦ ﺑﺎر ﺟﺎی اﻳﻦ ﻛﻪ ﺑﻨﻮﻳﺴﻴﻢ راﺟع ﺑﻪ دو ﺟﻴﻦ ﺳﻮاﻟﻮ ﻳﻪ ﺳﺮی ﻋﻘﺪه ی ﺑﺪﺧﻴﻢ ﻣﻰ دوﻧﻢ ﻛﻪ دﻳﮕﻪ ﻣﺮدم ﻣﺮگ ﻣﻦ ﻣﻮﻗﺘﻰ ﻣﻦ ﻧﻴﺴﺖ اﻳﻦ ﺟﻮاز دﻓﻦ و ﻛﻔﻦ ﻳﻪ ﺻﺪای ﻟﻌﻨﺘﻰ ﻧﻴﺴﺖ ﺗﻮی اﻳﻦ ﺑﺤﺒﻮﺣﻪ ی ﺷﮏ وﺳﻄ اﻳﻦ ﻫﻤﻪ ﺑﺤﺮان ﺧﻮدﻣﻮ ﮔﻮﺷﻪ ی آﺳﻔﺎﻟﺖ ﺟﺎ ﮔﺬاﺷﺘﻢ ﺗﻮ اﺗﻮﺑﺎن ژﺳﺖ ﺑﻰ ﺧﻮﺑﻰ ﻣﻨﮕﻰ واﺳﻪ ﻣﻦ ﻧﮕﻴﺮ دوﺑﺎره ﻛﺴﻰ ﻛﻪ ﺟﻠﻮت ﻧﺸﺴﺘﻪ ﻋﺼﺒﻰ و ﻟﺖ ﭘﺎره ﻣﻦ دﻳﮕﻪ اﺻﻠﺎ ﻧﻤﻴﺨﻮام ﺗﻴﻐﻮ رو رﮔﻢ ﺑﺴﺮم ﭘﺎﻳﺘﺨﺖ دود و ﮔﻮﮔﺮد ﻗﻬﺮﻣﺎن ﻓﺼﻪ ی ﻣﺮگ اﮔﻪ ﻋﺎﺷﻘﺖ ﻧﺒﻮدم ﭘﺎ ﻧﻤﻰ داد اﻳﻦ ﺗﺮاﻧﻪ ﺑﻰ ﺧﻴﺎل ﺑﺪ ﺑﻴﺎری زﻧﺪه ﺑﺎد اﻳﻦ ﻋﺎﺷﻘﺎﻧﻪ ﺧﻄ ﻣﻮﺷﻜﻮ ﺗﻮ دﺳﺘﺖ ﻧﺴﻞ ﻣﻦ ﺧﻄ ﻛﺸﻰ ﻣﻰ ﻛﺮد واﺳﻪ اﻧﻔﺠﺎر ﻗﻠﺒﺖ ﺷﻌﺮ ﻣﻦ ﺧﻮدﻛﺸﻰ ﻣﻰ ﻛﺮد ﺟﻌﺒﻪ ﺟﻌﺒﻪ اﺳﺘﺨﻮﻧﻮ ﻏﻢ ﭘﺮﭼﻤﺎی ﺑﻰ ﺑﺎد ﻛﻮدﻛﻰ ﻧﺴﻞ ﻣﺎ رو ﺑﻪ ﻗﺮﻧﻄﻴﻨﻪ ﻓﺮﺳﺘﺎد ﻣﻦ ﺑﺎ زﻧﺪﮔﻰ ﺷﻌﺮم ﻳﺎ ﺑﺎ ﺗﻮ ﺷﻮﺧﻰ ﻧﺪاﺷﺘﻢ واﺳﻪ ﺗﻮ ﺷﻮﺧﻰ ﺑﻮدﻳﻢ ﻣﺎ ﺧﻴﻠﻰ ﺗﻠﺨﻪ ﺳﺮﻧﻮﺷﺘﻢ ﺣﺎﻟﺎ ﻫﻰ ﻏﻠﻄ ﺑﮕﻴﺮ از دﻳﻜﺘﻪ ﻫﺎی ﻧﺎﻧﻮﺷﺘﻪ ام ﻳﺎ ﻛﻪ اوراق ﺑﻬﺎدار ﺑﺪه ﺟﺎی ﺳﺮﻧﻮﺷﺘﻢ اﮔﻪ ﻋﺎﺷﻘﺖ ﻧﺒﻮدم ﭘﺎ ﻧﻤﻰ داد اﻳﻦ ﺗﺮاﻧﻪ ﺑﻰ ﺧﻴﺎل ﺑﺪ ﺑﻴﺎری زﻧﺪه ﺑﺎد اﻳﻦ ﻋﺎﺷﻘﺎﻧﻪ ﺑﻴﻦ اﻳﻦ ﺻﺪ ﺗﺎ اﺗﻮﺑﺎن ﻳﻪ ﻣﺴﻴﺮ ﻣﻨﺤﻨﻰ ﻧﻴﺴﺖ
ﻛﻪ ﻛﺴﻰ ﭘﺸﺖ ﺳﺮم ﻫﻰ ﻧﺪه ﻓﺮﻣﺎن واﺳﻪ ی اﻳﺴﺖ وﻗﺘﻰ آژﻳﺮ رو ﻛﺸﻴﺪن ﺗﻮی ﮔﻮش ﻟﺖ و ﭘﺎرم ﺧﻮدم ﻋﻴﻦ ﺑﻤﺐ دﺳﺘﻰ ﺷﻌﺮم ﻫﻢ ﺷﺪ اﻧﻔﺠﺎرم ﻳﻪ ﻧﻔﺮ رو در و دﻳﻮار ﺧﻮن ﺧﺎﻃﺮه ﻣﻰ ﭘﺎﺷﻪ ﻳﻪ ﻧﻔﺮ ﻛﻪ ﻣﻴﮕﻪ اﻳﻦ ﺑﺎر ﺑﺰار اﻧﮕﺸﺖ رو رو ﻣﺎﺷﻪ ﺧﻴﻠﻰ ﺳﺎده ﻧﺮﺳﻴﺪی ﺳﺮ ﺻﺤﻨﻪ واﺳﻪ اﺟﺮا اﻧﮕﺎری ﻛﻪ ﻣﺤﺾ ﺧﻨﺪه ﮔﺮﮔﻪ زد ﺑﻪ ﮔﻠﻪ ی ﻣﺎ اﮔﻪ ﭼﻴﺰﻳﻮ ﻧﮕﻔﺘﻢ ﺗﻮی ﺧﺎﻃﺮم ﻧﻤﻮﻧﺪه ﻣﺘﺎﺳﻔﻢ ﻛﻪ ذﻫﻨﻢ ﺧﺎک ﻗﺼﻪ رو ﺗﻜﻮﻧﺪه ﺗﺴﻤﻪ ی دﻟﻢ ﺑﺮﻳﺪ و ﻣﻦ از اون دﻗﻴﻘﻪ ﻟﺎﻟﻢ ﻳﻪ ﺳﺮی ﺗﺼﻮﻳﺮ ﻣﻮﻫﻮم ﺳﺎﺧﺘﻪ ﻣﻴﺸﻪ ﺗﻮ ﺧﻴﺎﻟﻢ ﺑﺒﻴﻦ اﻳﻦ زﺧﻤﺎی ﻛﻬﻨﻪ دﻳﮕﻪ ﭘﺎﻧﺴﻤﺎن ﻧﻤﻴﺸﻦ ﺷﺪن ﻋﻴﻦ ﺗﻴﺮ آﺧﺮ وﺳﻄ ﺟﻤﺠﻤﻪ ی ﻣﻦ ﻣﻨﺰوی ﺷﻮ ﺗﻮی ﻗﻠﺒﺖ ی اد ﻛﺎرون ﺷﺐ دﺟﻠﻪ ﺳﺮ ﻛﻮﭼﻪ ﻫﺎی ﺑﻦ ﺑﺴﺖ ﻳﺎد ﺣﺠﻠﻪ ﭘﺸﺖ ﺣﺠﺮه ﺑﭽﻪ ﻫﺎی ﺧﺎک و ﺑﺎرون ﻳﺎدﺗﻪ رﻳﺨﺘﻦ ﺗﻮ ﻣﻴﺪون ﻣﺎدراﺷﻮن ﭘﺸﺖ ﺷﻴﺸﻪ ﭘﺪراﺷﻮن ﺗﻪ داﻟﻮن ﭘﺲ ﭼﺮا ﺑﺎ ﺗﻮ ﻏﺮﻳﺒﺴﺖ ﻧﺴﻞ ﺑﻰ ﺧﺎﻃﺮه ی ﻣﻦ ﻳﺎدﻣﻮن ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﭼﻪ ﺟﻮری واﺳﻪ ﻫﻤﺪﻳﮕﻪ ﻣﻰ ﻣﺮدن ﭘﺎش ﺑﻴﻔﺘﻪ ﺑﺎز دوﺑﺎره روی ﻣﻐﺮﺑﺖ ﻣﻰ ﺑﺎرم ﺑﺎز ﺗﻮی ﻣﻨﻄﻘﻪ ی ﻣﻴﻦ دﺳﺖ و ﭘﺎﻣﻮ ﺟﺎ ﻣﻰ ذارم اﮔﻪ ﻋﺎﺷﻘﺖ ﻧﺒﻮدم ﭘﺎ ﻧﻤﻰ داد اﻳﻦ ﺗﺮاﻧﻪ ﺑﻰ ﺧﻴﺎل ﺑﺪ ﺑﻴﺎری زﻧﺪه ﺑﺎد اﻳﻦ ﻋﺎﺷﻘﺎﻧﻪ اﺳﻢ ﭘﺎﻳﺘﺨﺘﻮ ﺑﺎ ﺧﻮن ﻣﻰ ﻧﻮﻳﺴﻢ واﺳﻪ ﻳﺎدداﺷﺖ ﺗﻨﻬﺎ ﭼﻴﺰی ﻛﻪ ﺗﻮ دﻧﻴﺎ روی ﭘﺎﻫﺎم ﻧﮕﻬﻢ داﺷﺖ ﺳﺮ و ﺗﻪ ﻛﻨﻢ ﺗﻮ ﺟﺎده ﻣﻘﺼﺪم ﺗﻬﺶ ﻫﻤﻴﻦ ﺟﺎﺳﺖ وﺳﻄ ﺑﺮﺟﺎی ﺗﻬﺮون ازدﺣﺎم ﺷﻌﺮ و روﻳﺎﺳﺖ ﻣﻰ ﮔﺬره اﻳﻦ روزا از ﻣﺎ ﻣﺎ ﻫﻢ از ﮔﻠﺎﻳﻪ ﻫﺎﻣﻮن ﻋﺎدی ﻣﻰ ﺷﻦ اﻳﻦ ﺣﻮادث اﮔﻪ ﺳﺨﺘﻦ اﮔﻪ آﺳﻮن ﺗﻮی ﭘﺎﻳﻴﺰﻣﺠﺎور وﺳﻄﺎی ﻣﺎه آذر ﺷﺪ ﻗﺮارﻣﻮن ﻛﻪ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺑﺰﻧﻴﻢ ﺑﻪ ﺳﻴﻢ آﺧﺮ