دانلود آهنگ سفارشی از یاس (اصلی + ریمیکس)

ﺳﺎﻋﺖ ﺛﺎﻧﻴﻪ وار رﻫﺎ ﺗﻮ ﻗﺎﻓﻴﻪ ﻫﺎ
اﻣﺪ ﺑﻪ ﺑﺎﻗﻰ راه واﺳﻪ ﮔﻮش ﺗﻮ ﺳﺎﻗﻰ ﻧﺎب
ﭘﻴﺮاﻣﻮن ﺣﺎﺷﻴﻪ ﭘﺮ ﭘﻴﺎم ﺗﻮ ﻗﺎﻓﻴﻪ ﮔﻢ
اﻣﺎده راﻫﻰ ﻋﻤﻖ ﻳﻪ اﺳﺘﻌﺪاد ذاﺗﻰ ﺑﻤﺐ
وﻟﻰ ﭼﻰ ﺑﮕﻢ ﺑﺸﻪ ﻣﻠﻜﻪ ی ذﻫﻨﻰ ﻛﻪ ﭘﺮ ﺧﺶ و ﺗﺮﻛﻪ
ﺑﮕﻢ ﻫﻤﻪ ﭼﻰ ﺧﻮﺑﻪ ﻛﻠﻜﻪ ﻣﺮﻫﻢ زﺧﻢ ﺗﻮ ﻧﻤﻜﻪ
رﻧﮓ ﻣﻴﺮه ﺑﻪ ﺗﻴﺮﮔﻰ ﺳﻜﻮت ﻋﻤﻴﻖ اﭘﻴﺪﻣﻰ
ﺑﺬار ﻧﻤﮏ و ﺑﺮﻳﺰن و اﻟﺎ ﺑﻌﺪ
اﻳﻦ ﺷﺒﺎ ﺳﭙﻴﺪه ﻧﻰ ﻧﻪ
ﭼﺸﻢ و ﺑﺴﺘﻢ ﺗﻮ اوج ﻓﻜﺮ
ﭼﺸﻢ ﻣﻦ ﺑﺎزه ﭘﺸﺖ ﭘﻠﮏ
ﻣﻴﺸﻴﻨﻢ ﻛﻨﺞ ذﻫﻦ ﺑﻪ اﻧﺘﻈﺎر ﻳﻪ ﻣﻌﺠﺰه
ﻛﻠﻪ ﺑﻪ رﻗﻢ ﮔﺮم ﻳﮏ ﺻﻔﺮ ﻋﻘﺐ ﮔﺮد
ﻫﻤﻴﻨﻮ ﻧﻤﻪ ﻣﻴﺮم ﺗﺎ اوﻧﺠﺎﻳﻰ ﻛﻪ دﺳﺖ ﺧﻮاب ﻳﻬﻮ ﻳﻘﻢ ﻛﺮد
وﻟﻰ دﻳﮕﻪ ﻧﻤﻴﺬارم ﻛﻪ ﺑﺎزم ﺑﮕﺬره ﭼﮏ ﻣﻴﺰﻧﻢ ﺧﻮاﺑﻢ ﺑﭙﺮه
ﻋﺠﻴﺐ اﻳﻨﻪ ﻫﺮ ﭼﻘﺪر ﻛﻪ ﺣﺎﻟﻢ ﺑﺪ ﺗﺮه ﻛﺎرم ﺑﻬﺘﺮه
اوﻧﻰ ﻛﻪ ﺗﺎ ﻃﻠﻮع آﻓﺘﺎب ﺑﻴﺪاره ﻛﻢ ﻣﻴﺨﻮاﺑﻢ ﭼﻮن ﺧﻮاب ﺧﻮاب ﻣﻴﺎره
از در و دﻳﻮار ﺧﻮﻧﻪ داﺳﺘﺎن ﻣﻴﺒﺎره
آﺷﻨﺎ و ﺑﻴﮕﺎﻧﻪ واﺳﻪ داﺷﺘﻪ ﻫﺎت ﻣﻴﺨﻮاﻧﺖ
ﻧﮕﺎﻫﻢ ﺑﻪ اون ﮔﻮﺷﻪ دﻛﻤﻪ ﻳﻪ ﻟﻜﻪ ﺧﻮن روﺷﻪ

ﺑﺮو ﻓﺸﺎرش ﺑﺪه ﺷﻬﺮ و ﺑﺎ ﺣﺮﻓﺎت ﺑﺎز ﺑﻪ ﭼﺎﻟﺶ ﺑﻜﺶ
ﺗﻮ ﻧﮕﺎه ﺗﻮ ﻳﻪ ﭼﻮب ﺧﺸﮏ ﺑﻰ آب و ﺧﺎک وﻟﻰ رو ﺑﻪ رﺷﺪ
ﻧﮕﺎه ﻣﻴﻜﻨﻢ ﺑﻪ دور وﺑﺮم ﻣﻴﻜﺮوﻓﻦ و ﻧﻤﻴﮕﻴﺮم ﺗﻮی ﻣﺸﺖ
ﻣﻦ آﺳﻤﺎن و ﺳﻘﻔﻢ ﻣﻴﺒﻴﻨﻢ ﭘﺎی ﻛﺎر ﺗﻮ ﺧﻠﻮت ﻣﻴﺸﻴﻨﻢ
ﺗﺎزه ﻫﺎ رو ﺗﻮ دﻓﺘﺮ ﻣﻴﭽﻴﻨﻢ واژﮔﺎﻧﻮ رو ﻛﻠﺖ ﻣﻴﮕﻴﺮم
ﺟﻨﮓ ﻧﺮم ﻣﮕﻪ ﻧﻪ ﻓﻜﺖ رپ ﻓﮏ ﻟﻖ
ﻣﺘﻔﻜﺮم ﺧﺸﻜﻪ ﺣﻨﺠﺮم ﭘﺸﺖ ﭘﻨﺠﺮم
دﻧﺪ ﻧﺮم ﻛﺎﺳﺒﺎ ﭼﻬﺎرﭼﻮﺑﻮ و ﻗﺎﻟﺒﺎ ﻏﺮﻳﺐ و آﺷﻨﺎ
ﻣﻦ رو ﺧﺎک رﻳﺰ ﺑﺎورام واﻳﺴﺘﺎدم
دﻧﺪ ﻧﺮم ﻛﺎﺳﺒﺎ ﭼﻬﺎرﭼﻮﺑﻮ و ﻗﺎﻟﺒﺎ ﻏﺮﻳﺐ و آﺷﻨﺎ
ﻣﻦ رو ﺧﺎک رﻳﺰ ﺑﺎورام واﻳﺴﺘﺎدم
ﺟﺎی ﺧﻮن ﻣﻰ ﻟﻮﻟﻪ ﺳﻢ ﻧﻮن و ﻣﻴﻜﺸﻰ از ﻣﻴﻮن ﺳﻨﮓ
ﺟﺎﻟﺐ اﻳﻨﻪ ﻛﻪ ﭼﻪ ﺑﺒﺮی ﺑﺒﺎزی ﺑﻠﺪن ﺑﮕﻦ ﻣﻴﺪوﻧﺴﺘﻢ
ﺗﻨﻪ ی دﺷﻤﻦ ﻃﻌﻨﻪ ی دوﺳﺖ ﺟﺎ ﺧﺎﻟﻰ ﻣﻴﺪم ﻣﻦ ﻫﻤﻪ ی روز
اﻳﻦ ﻣﺎﺟﺮا اداﻣﻪ داره ﺗﺎ زﻣﺎﻧﻰ ﻛﻪ ﺑﺸﻰ آﻓﺘﺎب ﻟﺒﻪ ی ﮔﻮر
ﻫﺮ روز ﺑﻰ ﺣﺲ ﺗﺮ ﭘﺮ اﻳﺪه وﻟﻰ ﺑﻰ ﺑﺴﺘﺮ
ﻣﮕﻪ ﻣﻴﺸﻪ ﺗﻮ ﺑﺘﻮﻧﻰ ﺟﺎ ﺑﺪی ﺗﻤﻮم آب درﻳﺎ رو ﺗﻮ اﺳﺘﺨﺮ
ﻋﺼﺒﻰ ﻟﺒﺮﻳﺰ ﺣﺮارت ﻧﻤﻴﮕﻢ اﻧﮕﻴﺰه ﻧﺪارم
وﻗﺘﻰ ﻛﻪ ﻫﻨﺮ و زﻣﻴﻦ زدن ﻣﻦ ﺑﺎﻳﺪ از دﺳﺖ و ﭘﺎش ﺳﻨﮓ رﻳﺰه دررم
در ﺣﺎل ﻋﺒﻮر از ﮔﻠﻪ ﮔﻮش ﻫﺎی ﻣﺮﻳﺾ و ﻋﻔﻮﻧﺖ ﻛﺮده