دانلود آهنگ منی که آرزوهام افتاده از سرم از ناجی

از آﺳﻤﻮن ﺳﺘﺎره ﻣﻴﭽﻴﻨﻪ ﻣﺸﺖ ﻣﺸﺖ
ﺳﺮش ﮔﺮم ﺧﻮرﺷﻴﺪو ﻧﻤﻴﺒﻴﻨﻪ دزد ﺑﺮد
ﺗﺎرﻳﮏ ﺷﺪ ﻫﻤﻪ ﺟﺎ ﺑﺎ ﻳﻪ ﺑﻐﺾ ﭘﺮ ﮔﻔﺖ
ﻳﻪ ﭼﻴﺰاﻳﻰ اﻳﻦ ﺗﻮ ﻫﺴﺖ ﻛﻪ ﻧﻤﻴﺒﻴﻨﻪ دﻛﺘﺮ
ﻣﺜﻞ ﺑﺮﻓﻰ ﻛﻪ ﻧﻤﻴﺸﻴﻨﻪ ذوب ﺷﺪ
ﻳﺎدش اوﻣﺪ ﭘﺎﻫﺎش ﺟﻠﻮی ﺷﻴﺮﻳﻨﺶ ﺳﺴﺖ ﺷﺪ
ﻓﺮﻫﺎدی ﻛﻪ ﻛﻮه ﻛﻨﺪ ﻳﻪ ﺗﻴﻜﻪ ﺑﻤﺐ ﺷﺪ
ﭘﺮ ﺷﺪ
دﻳﻨﺎﻣﻴﺖ ﺑﻮد ﻧﺘﺮﻛﻴﺪ ﺑﻌﺾ ﺷﺪ
ﻧﺸﺴﺖ رو ﮔﻠﻮم درﮔﻴﺮﺷﻢ
ﺑﺪ ﮔﺰ ﻛﺮد ﺗﻮ ﺳﺮﻣﺎی ﺳﻨﮕﻴﻦ ﺑﻬﻤﻦ
اﻧﮕﺎر آﺧﺮﻳﻦ زﺧﻤﻰ ﺟﻨﮕﻢ
ﻳﻪ ﺳﺮﺑﺎز ﺗﻮ ﺳﻜﻮت ﻏﻤﮕﻴﻦ ﺳﻨﮕﺮ
ﮔﺎﻫﻰ از ﺳﻴﺎﻫﻰ ﻟﺮرﻳﺰه ﻗﻠﺒﻢ
ﺷﺎﻳﺪ ﺑﮕﻰ درﺳﺖ ﻣﻴﺸﻪ از دﻳﺪ ﻣﻦ ﻧﻪ
ﻗﻔﻞ رو ﺳﺎﻋﺘﺎی رﻧﮕﻴﻦ ﻗﺒﻠﻢ
ﻳﻪ دﺳﺖ زﻳﺮ ﺳﺮ و ﻳﻪ دﺳﺖ زﻳﺮ ﻓﻨﺪک
آﺗﻴﺶ ﻣﻴﻜﺸﻢ اﻳﻦ ﻫﻢ ﺻﺪای رک رو
ﻛﻪ ﺻﺎف از ﻣﻦ ﻛﺸﻴﺪ ﺑﻪ ﺧﻨﺪه ﻫﺎی ﺗﭙﻞ
درد ﺗﻮ رﮔﺎی ﭘﺎره ﺷﺪه
اﻳﻨﻢ اﻟﺎن ﻛﺸﻴﺪ و دﻳﺪ ﺗﺎزه ﺷﺪه دوﭘﻮک
آﻫﺎی
ﺳﻜﻮت ﺗﻮ ﺷﺐ ﻫﺎی ﻣﻦ
دﻟﻴﻞ روﺷﻦ ﺑﻮدن ﺷﻤع ﻫﺎی ﺷﻬﺮ
ﺧﻨﺪم ﺗﻮﻳﻰ ﺗﻮﻳﻰ اﺷﻜﺎی ﻣﻦ ﻓﻘﻄ
ﺑﺒﺨﺶ اﮔﻪ ﮔﺎﻫﻰ ﻣﻴﺨﻮام ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺸﻢ
ﻣﻨﻰ ﻛﻪ آرزو ﻫﺎم اﻓﺘﺎده از ﺳﺮم
دارم ﻓﺤﺶ ﻣﻴﺨﻮرم از وﺟﺪان ﻣﺴﺨﺮم
ﺗﻴﻜﻪ ﭘﺎره ﺗﺮ از اﻳﻦ ﮔﻞ ﻫﺎی ﭘﺮﭘﺮم
ﺗﻮ ﻛﻮدوم از اﻳﻦ ﮔﻠﺎﻳﻰ رز ﻟﺎﻟﻪ ﻧﺴﺘﺮن
ﺻﺪات ــ از ﺻﺪای ﺣﻨﺠﺮﺳﺖ
ﭼﺸﻤﺎت زﻳﺒﺎﺗﺮﻳﻦ اﺳﺘﺎد ﻣﻨﻄﻘﺴﺖ
ﺻﺪام زﻳﺮ ﻏﻤﺖ اﻓﺘﺎده از ﻧﻔﺲ
ﻛﺴﻰ ﻛﻪ ﻣﻨﻮ ﺑﻔﻬﻤﻪ اﺳﺘﺎد ﻓﻠﺴﻔﺴﺖ