نوحه یکی بود یکی نبود زیر گنبد کبود شهری بود بهش میگفتن مدینه

ﻣﻴﺨﻮام اﻣﺮوز ﺑﺮاﺗﻮن ﻗﺼﻪ ﺑﮕﻢ ﻗﺼﻪ ی ﻏﺮﻳﺒﻰ و ﻗﺼﻪ ﺑﮕﻢ
ﻳﻜﻰ ﺑﻮد ﻳﻜﻰ ﻧﺒﻮد زﻳﺮ ﮔﻨﺒﺪ ﻛﺒﻮد ﺷﻬﺮی ﺑﻮد ﺑﻬﺶ ﻣﻴﮕﻔﺘﻦ ﻣﺪﻳﻨﻪ
اﻳﻦ ﺣﻜﺎﻳﺖ ﻣﺎل اون ﺳﺮزﻣﻴﻨﻪ
ﻳﺎ زﻫﺮا ﻋﻠﻰ ﻳﺎ زﻫﺮا ﻋﻠﻰ ﻳﺎ زﻫﺮا

ﻳﻜﻰ ﺑﻮد ﻳﻜﻰ ﻧﺒﻮد زﻳﺮ ﮔﻨﺒﺪ ﻛﺒﻮد ﺷﻬﺮی ﺑﻮد ﺑﻬﺶ ﻣﻴﮕﻔﺘﻦ ﻣﺪﻳﻨﻪ
اﻳﻦ ﺣﻜﺎﻳﺖ ﻣﺎل اون ﺳﺮزﻣﻴﻨﻪ
آدﻣﺎی اون دﻳﺎر ﭘﺴﺖ و دﻧﻰ ﻣﻴﺴﻮزوﻧﺪن روز و ﺷﺐ ﻗﻠﺐ ﻋﻠﻰ
ﻣﺮدﻣﺶ ﺑﺲ ﻛﻪ ﺟﻔﺎ ﻛﺮده ﺑﻮدن دل اﻳﻦ دو ﻳﺎر و ﺧﻮن ﻛﺮده ﺑﻮدن
ﻋﺪه ای ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻋﻠﻰ رو ﻋﺪه ای ﻫﻢ ﻣﻴﺰدن ﻓﺎﻃﻤﻪ رو
ﺑﺎ ﻃﻨﺎب ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻮدن ﻫﻤﺴﺮﺷﻮ ﻛﺸﻴﺪن ﺑﻪ ﺧﺎک و ﺧﻮن ﭘﻴﻜﺮﺷﻮ
ﻳﻜﻰ ﺑﻮد ﻳﻜﻰ ﻧﺒﻮد زﻳﺮ ﮔﻨﺒﺪ ﻛﺒﻮد ﺷﻬﺮی ﺑﻮد ﺑﻬﺶ ﻣﻴﮕﻔﺘﻦ ﻣﺪﻳﻨﻪ
اﻳﻦ ﺣﻜﺎﻳﺖ ﻣﺎل اون ﺳﺮزﻣﻴﻨﻪ
ﻳﺎ زﻫﺮا ﻋﻠﻰ ﻳﺎ زﻫﺮا ﻋﻠﻰ ﻳﺎ زﻫﺮا
ﻳﻜﻰ ﺑﻮد ﻳﻜﻰ ﻧﺒﻮد زﻳﺮ ﮔﻨﺒﺪ ﻛﺒﻮد ﺷﻬﺮی ﺑﻮد ﺑﻬﺶ ﻣﻴﮕﻔﺘﻦ ﻣﺪﻳﻨﻪ
اﻳﻦ ﺣﻜﺎﻳﺖ ﻣﺎل اون ﺳﺮزﻣﻴﻨﻪ

 

ﺑﻌﺪ از ﭼﻨﺪ روز ﻛﻪ ﺷﻬﻴﺪ ﺷﺪ ﺗﻮ ﺧﻮﻧﻪ ﺟﺴﻤﺸﻮ ﺑﻪ ﺧﺎک ﺳﭙﺮدن ﺷﺒﻮﻧﻪ
ﻳﻪ ﭘﺴﺮ ﻫﻢ داﺷﺖ ﻋﻠﻰ اوﻧﻢ ﻛﻪ ﻏﺮﻳﺐ ﻧﺸﺪ از ﻇﻠﻢ ﻣﺪﻳﻨﻪ ﺑﻰ ﻧﺼﻴﺐ
ﻳﻜﻰ ﺑﻮد ﻳﻜﻰ ﻧﺒﻮد زﻳﺮﮔﻨﺒﺪ ﻛﺒﻮدﺷﻬﺮی ﺑﻮد ﺑﻬﺶ ﻣﻴﮕﻔﺘﻨﺪ ﻣﺪﻳﻨﻪ
دﻳﮕﻪ ﺷﻬﺮ ﻣﺪﻳﻨﻪ ﺑﻰ ﻓﺎﻃﻤﻪ ﺷﻬﺮ درد و رﻧﺞ و ﻏﻢ و ﻣﺎﺗﻤﻪ
روزای ﻣﺪﻳﻨﻪ ﻫﻢ ﺷﺪ ﺷﺐ ﺗﺎر دﻳﮕﻪ ﺟﺎی ﻋﻠﻰ ﻧﻴﺴﺖ ﺗﻮ اﻳﻦ دﻳﺎر
ﻳﻪ ﭘﺴﺮ ﻫﻢ داﺷﺖ ﻋﻠﻰ اوﻧﻢ ﻛﻪ ﻏﺮﻳﺐ ﻧﺸﺪ از ﻇﻠﻢ ﻣﺪﻳﻨﻪ ﺑﻰ ﻧﺴﻴﺐ
وﻗﺘﺸﻪ ﺣﺴﻴﻦ ﺑﺎﻳﺪ دل ﺑﻜﻨﻪ ﺑﺎﺧﻮﻧﺶ ﻗﻠﺒﺎ رو آﺗﻴﺶ ﺑﺰﻧﻪ
ﻳﻜﻰ ﺑﻮد ﻳﻜﻰ ﻧﺒﻮد ﺷﻬﺮی ﺑﻮدﺑﻬﺶ ﻣﻴﮕﻔﺘﻦ ﻣﺪﻳﻨﻪ

ﻳﺎ زﻫﺮا ﻋﻠﻰ ﻳﺎ زﻫﺮا ﻋﻠﻰ ﻳﺎ زﻫﺮا
ﺗﻮی ﻳﮏ ﺧﺮاﺑﻪ و ﻳﮏ ﺷﺐ ﺗﺎر دﺧﺘﺮی ﮔﺮﻳﻮن و زار و ﺑﻴﻘﺮار
ﺗﻮی آﻏﻮﺷﺶ ﺳﺮی ﻏﺮق ﺑﻪ ﺧﻮن درد و دل ﻣﻴﻜﺮد ﺑﺎ اون ﮔﺮﻳﻪ ﻛﻨﻮن
ﺑﺎﺑﺎ وﻗﺘﻰ ﺷﺪﻳﻢ ﻋﺎزم ﺳﻔﺮ ﻧﺒﻮد از اﻳﻦ ﻫﻤﻪ درد و رﻧﺞ و ﻏﻢ
اﮔﻪ ﻋﻤﻪ ای ﻧﺒﻮد ﻣﺮده ﺑﻮدم ﻛﺮﺑﻠﺎ ﺑﺲ ﻛﻪ ﻛﺘﮏ ﺧﻮرده ﺑﻮدم