بمب جنون امیرعباس گلاب

به خودم آمدم انگار تویی در من بود ، این کمی بیشتر از دل به کسی بستن بود!♥!
آن به هر لحظه ی تب دارِ تو پیوند منم ، آن قدر داغ به جانم که دماوند منم!♥!
با توام ای شعر!!♥!
و زمینی که قسم خورد شکستم بدهد و زمان چنبره زد کار به دستم بدهد!♥!
من تو را دیدم و آرام به خاک افتادم و از آن روز که در بند توام آزادم!♥!
بی تو بی کار و کسم وسعت پشتم خالیست ، گُل تو باشی من مفلوک دو مشتم خالیست!♥!
تو نباشی من از اعماق غرورم دورم ، زیر بی رحم ترین زاویه ی ساطورم!♥!
با توام ای شعر به من گوش کن ، نقشه نکش ، حرف نزن گوش کن!♥!
ریشه به خونابه و خون می رسد ، میوه که شد بمب جنون می رسد!♥!
محضِ خودت..!♥!

 

محضِ خودت بمب منم! دورتر! می ترکم! چند قدم دورتر..!♥!
حضرتِ تنهای بهم ریخته ، خون و عطش را به هم آمیخته!♥!
دست خراب است، چرا سر کنم؟ آس نشانم بده باور کنم!♥!
دست کسی نیست زمین گیری ام ، عاشق این آدم زنجیری ام!!♥!
شعله بکش بر شبِ تکراری ام ، مرده ی این گونه خود آزاری ام!♥!
مرده ی این گونه خود آزاری ام!♥!
خانه خرابی من از دست توست آخر هر راه به بن بست توست!♥!
از همه ی کودکی ام درد ماند نیم وجب بچه ی ولگرد ماند!♥!
نیم وجب بچه ی ولگرد ماند!♥!
بچه ی ولگرد ماند!♥!
من که منم جای کسی نیستم میوه ی طوبای کسی نیستم!♥!
گیج تماشای کسی نیستم مزه ی لب های کسی نیستم!♥!
مثل خودت درد خیابانی ام!♥!
مثل خودت درد خیابانی ام!♥!