دانلود آهنگ خانه ی آبی از علیرضا قربانی

ﺧﺎﻧﻪ ام آﺑﻴﺴﺖ
دﻳﻮار روﺑﺮو ﺗﺎرﻳﮏ و ﭘﺸﺖ ﺳﺮم آﺑﻰ
ﻫﺮ ﺻﺒﺢ
وﻗﺘﻰ ﻳﮏ ﭼﺸﻢ ﺑﺎز ﻣﻴﻜﻨﻢ و
ﭼﺸﻢ دﻳﮕﺮم
در ﺑﺎﻟﺶ ﺧﺎﻛﺴﺘﺮی زﻳﺮ ﺳﺮم ﻓﺮو رﻓﺘﻪ اﺳﺖ
ﺗﻨﻬﺎ ﺗﺎ ﻓﺮﺻﺖ ﻃﻠﻮع ﺧﻮرﺷﻴﺪ
رد ﻗﻠﻢ ﻫﺎﻳﺖ را
ﺑﺮ دﻳﻮار رو ﺑﻪ رو ﻣﻴﺒﻴﻨﻢ

اﻧﮕﺎر ﺑﺎ ﺟﺰر و ﻣﺪ درﻳﺎ
روزﻫﺎﻳﻰ ﻛﻪ دﻳﻮار آﺑﻰ را رﻧﮓ ﻣﻴﺰدی زﻧﺪه ﻣﻴﺸﻮد

ﺳﺮ ﺑﺮﻣﻴﮕﺮداﻧﻰ
ﺻﻮرﺗﺖ ﭘﺮ از ﻧﻘﻄﻪ ﻫﺎی آﺑﻰ و
ﻟﺒﺨﻨﺪ ﮔﻮﺷﻪ ی ﻟﺒﺎﻧﺖ ﺳﺮد اﺳﺖ

وﺳﻄ ﺗﺎﺑﺴﺘﺎن
ﻧﺰدﻳﮏ ﻏﺮوب
اﺗﺎق آﺑﻰ ﺧﺎﻟﻰ

ﻣﻦ رو ﺑﻪ ﭘﻨﺠﺮه ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺑﺎد
ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮدم
ﺗﺼﻮﻳﺮی ﺧﺎم از ﺣﻀﻮرت
آﻧﻰ ﺑﻮد و آن دﻳﮕﺮ ﻧﺒﻮد

ﮔﻔﺘﻰ ﻧﺮﻓﺘﻪ ﻫﺎ را ﺑﺎﻳﺪ رﻓﺖ
ﺧﻨﺪﻳﺪﻣﻮ ﺑﺎ ﺧﻮد ﮔﻔﺘﻢ
ﻛﺪام ﻧﺮﻓﺘﻪ ﻫﺎ
ﺧﻮاﺳﺘﻢ ﺑﮕﻮﻳﻢ
ﻣﻦ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺗﻮ
ﺗﻤﺎم ﺑﻮدﻧﻢ را رﻓﺘﻪ ام
اﻣﺎ ﻧﮕﻔﺘﻢ

ﮔﻔﺘﻰ
آﺧﺮ در ﺳﻜﻮﺗﺖ ﺣﻞ ﻣﻴﺸﻮم
ﺗﻨﻬﺎ ﻣﻴﺮوم
ﺗﻨﻬﺎ ﻣﻴﺸﻮم

ﻣﺎ ﻛﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﻧﺒﻮدﻳﻢ
ﺗﻮ ﺑﻮدی ﻣﻦ دﻳﻮار آﺑﻰ
اﻣﺎ ﻧﮕﻔﺘﻢ

ﻗﻠﻤﻮﻳﻰ ﻛﻪ ﺑﻪ دﺳﺖ داﺷﺘﻰ
ﭼﺎﻟﺎک ﺑﻪ دﻳﻮار ﻛﺸﻴﺪی
ﺧﻮرده ﻫﺎی رﻧﮓ ﺑﻪ ﺻﻮرﺗﺖ ﭘﺎﺷﻴﺪ
ﺑﻠﻨﺪ ﺧﻨﺪﻳﺪی

ﮔﻔﺘﻰ
ﻧﮕﺎه ﻛﻦ
ﻣﺜﻞ ﻫﻤﻴﻦ رﻧﮓ ﻫﺎ
ﺑﻪ دﻳﻮار ﭘﺎﺷﻴﺪه ﻣﻴﺸﻮم

ﺑﺎز ﻫﻴﭻ ﻧﮕﻔﺘﻢ
ﺗﻨﻬﺎ ﻧﮕﺎﻫﺖ ﻛﺮدم
ﺗﻮ ﻣﺮا از ﺑﺮ ﺑﻮدی

ﮔﻔﺘﻰ ﻓﺮﺻﺖ ﮔﻔﺘﻦ ﻛﻢ اﺳﺖ و
ﻓﺮﺻﺖ دﻳﺪن در ﺧﻴﺎل ﺗﺎ اﺑﺪ

ﻗﻠﻤﻮ از ﺣﺮﻛﺖ ﻣﺎﻧﺪ
رﻧﮓ آﺑﻰ از دﻳﻮار ﺳﺮازﻳﺮ ﺷﺪ
ﭼﺸﻤﺎﻧﺖ ﻣﻴﺪوﻳﺪ و
رد رﻧﮓ را دﻧﺒﺎل ﻣﻴﻜﺮد
ﻣﺜﻞ ﻣﻦ
ﻛﻪ رد ﭼﺸﻤﺎﻧﺖ را
روز ﻫﺎ دوﻳﺪه ﺑﻮدم

ﺳﺘﺎره ﻫﺎ روﺷﻦ ﻣﻴﺸﺪن
ﻏﺮوب ﻃﻰ ﻣﻴﺸﺪ
رﻧﮓ زدن دﻳﻮار ﺗﻤﺎم ﻣﻴﺸﺪ و
ﺗﻮ در ﻣﻦ ﺷﺮوع ﻣﻴﺸﺪی

ﺗﻮ در ﻣﻦ ﺷﺮوع ﻣﻴﺸﺪی و
در ﺧﻮدت ﺗﻤﺎم
ﻫﺮ دو ﺧﺴﺘﻪ ﺑﻮدﻳﻢ
از ﭘﻨﺠﺮه درﻳﺎ را دﻳﺪی

ﭼﺸﻤﺎﻧﺖ را ﺑﺴﺘﻰ و
ﭘﺎ ﺑﻪ ﻗﺎب در ﮔﺬاﺷﺘﻰ
دﻟﻢ ﺗﻜﺎﻧﻰ ﺧﻮرد ﻛﻪ ﻧﮕﺬارم ﺑﺮوی
اﻣﺎ ﻫﻴﭻ ﻧﮕﻔﺘﻢ ﺑﺎز

ﮔﻮﻳﻰ ﻣﺮده ﺑﻮدم
ﻫﺠﺪه ﺳﺎل اﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﺮده ام
ﻣﻦ ﻣﺮده ام
درﻳﺎ ﻣﺮده اﺳﺖ
آﺳﻤﺎن ﻣﺮده
ﻗﺎب در ﭘﻮﺳﻴﺪه و ﻣﺮده
ﭘﻠﮏ ﻫﺎﻳﻢ ﻣﺮده
دﻳﻮار اﻣﺎ
ﻫﻨﻮز آﺑﻴﺴﺖ
آﺑﻰ ژرف
ﻛﻪ ﺗﻮ را ﺑﺎ ﺧﻮد ﺑﺮد

ﺑﻐﺾ
از زﻳﺮ دﺳﺘﺎﻧﺖ ﮔﻠﻮﻳﻢ را ﻣﻴﻔﺸﺎرد
ﺳﻜﻮت ﺑﺮ ﻟﺐ دوﺧﺘﻪ ام
ﻣﻰ اﻧﺪﻳﺸﻢ ﺑﻪ ﺣﺮف ﻫﺎﻳﻢ ﻛﻪ
ﻧﺎﮔﻔﺘﻪ ﻣﺎﻧﺪ در ﺧﻴﺎل
ﺗﺎ اﺑﺪ

ﭼﺸﻤﻢ را ﻣﻴﺒﻨﺪم
ﺑﺎﻟﺶ ﺧﺎﻛﺴﺘﺮی ﺳﺮد اﺳﺖ و
ﺧﻴﺲ اﺳﺖ و آﺑﻰ