دانلود آهنگ سرکوب از یاس

ﻛﺎر ﻃﻮﻟﺎﻧﻴﻪ ﺣﻮﺻﻠﻪ ﻛﻦ
ﭘُﺮ ﻛﺎر ﺑﻮدن ﺑﻪ ﺧﻴﻠﻰ ﭼﻴﺰا ﺑﺴﺘﮕﻰ داره
ﻣﻬﻢ ﺗﺮﻳﻨﺶ اﻧﮕﻴﺰﺳﺖ وﻗﺘﻰ ﺑﻪ آﻳﻨﺪه ﻓﻜﺮ ﻛﻨﻰ ﻛﻢ ﻛﺎر ﻣﻴﺸﻰ
ﺑﺒﻴﻦ رپ ﻳﻪ اﺳﺐ وﺣﺸﻴﻪ ﻛﻪ ﺳﻮار ﻛﺎر ﻧﺪاره
ﻧﻤﻰ ﺗﻮﻧﻪ ﻛﺴﻰ ازش ﺗﻮو اﻳﺮان ﻣﺎﻳﻪ ﺣﻠﺎل وار دراره
ﺗﺎ ﺟﺎﻳﻰ ﻛﻪ ﻫﻨﺮﻣﻨﺪ ﻫﻴﭻ ﻓﺮﻗﻰ ﺑﺎ ﻳﻪ ﺧﻠﺎﻓﻜﺎر ﻧﺪاره
ﭘﺲ ﻫﺮ ﻛﻰ ﺳَﺮ ﻣﻴﺰ ﻣﺎ اوﻣﺪ ﺑﮕﻮ ﻛﻪ ﻗﺮارداد ﻧﻴﺎره
اﻳﻨﻪ ﻛﻪ ﺗﺎ ﻗﺴﻄ ﻫﺎ زﻳﺎد ﺷﺪ ﻛﻢ ﻛﻢ ورس ﻫﺎ ﻛﻢ ﺷﺪ
از اون ﻃﺮف ﭼﻪ ﺟﺮم ﻫﺎﻳﻰ ﻛﻪ ﺑﺎ ﻳﻪ اﻣﻀﺎ ﺣﻞ ﺷﺪ
ﻳﻌﻨﻰ ﻛﻪ ﺳﻠﻴﻘﻪ ﻃﺮف ﻫﻤﻴﺸﻪ دﺧﻴﻠﻪ وﺳﻄ
ﻫﻤﻴﻨﻪ ﺗﺤﻤﻴﻞ ﻧﻈﺮ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺗﺨﺮﻳﺐ اﺛﺮه
وﻟﻰ وﻗﺘﻰ ﻛﻪ از ﺳﺮت آب ﺑﮕﺬره ﻛﻠﺎ
ﻣﻴﮕﻰ ﺑﻬﺘﺮه ﺧﻮدم ﺗﻜﻠﻴﻒ رو ﻳﻜﺴﺮه ﻛﻨﻢ
ﺗﺎ اﻳﻨﺠﺎ ﻋﻤﺮم رو ﺿﺮر ﻛﺮدم ﻫﺰﻳﻨﺶ ﻫﻢ ﻣﻰ دم
ﻣﻦ ﻛﻪ ﺗﺎ ﻫﻤﻴﻨﺠﺎ اوﻣﺪم ﭘﺲ ﺑﻘﻴﺸﻢ ﻣﻴﺮم
ﻣﻨﻰ ﻛﻪ از اﻋﺘﻤﺎد ﺑﻰ ﺟﺎ ﻫﻨﻮز آﺑﺴﺘﻨﻢ
وﻟﻰ در ﻧﻬﺎﻳﺖ ﻣﻴﺪوﻧﻢ اﻳﻨﻮ ﻛﻪ ﺑﺎﻋﺚ ﻣﻨﻢ
دﻳﺪم اون ﻫﺎ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺧﻨﺪه ﺟﻠﻮ ﻣﻴﺎن ﻧﺎﻛﺲ ﺗﺮن
در آﺧﺮ دﻳﺪم ﻣﺘﻜﻰ ﺑﻪ ﻣﺸﺘﻰ ﺧﺎﻛﺴﺘﺮم
ﻓﻬﻤﻴﺪم ﻓﻘﻄ ﭘﺪر ﻣﺎدر ﻣﻴﮕﻪ ﭘﺴﺮم دﺧﺘﺮم
ﺑﻘﻴﻪ ﻛﻪ اﻳﻦ اﺳﻤﻮ ﺑﺒﺮن ﻣﻔﺖ ﺑﺮن
دﺧﺘﺮم ﺑﺎ وﻟﻢ ﻛﻦ ﺣﺮﻛﺖ ﻛﺎﻣﻠﺎ ﻓﻮﻟﻪ
ﻳﺎرو ﻋﻠﻨﻰ ﻣﻴﺨﻮاد ﺑﺎ ﭼﺸﻢ ﺗﻮ رو ﺣﺎﻣﻠﺖ ﻛﻨﻪ
ﻣﻴﮕﻪ ﺗﻮ ﭘﺴﺮﻣﻰ ﻗﺪﻣﺖ رو ﭼﺸﻤﻤﻪ
ﻣﻰ ﺑﻴﻨﻰ ﭘﺎش ﺑﺮﺳﻪ ﺣﺎﺿﺮه ﮔﺮدﻧﺘﻮ ﺑﺸﻜﻨﻪ
ﻫﺮ ﻛﻰ ﻣﻰ ﺧﻮاد ﺷﻴﻜﻤﺘﻮ ﺳﻔﺮه ﻛﻨﻪ
ﺗﺎ ﺑﻪ ﺧﻮدت ﺑﻴﺎی اون دورا ﻳﻪ ﻧﻘﻄﻪ ﺷﺪه
ﻣﻦ دﻳﻮوﻧﻪ ﻣﻴﺮم ﺑﻴﺮون وﻟﻰ ﻋﺎﻗﻞ ﻣﻴﺮم ﺧﻮﻧﻪ
دﻳﮕﻪ ﻫﻴﭽﻰ ﻧﻤﻰ ﺗﻮﻧﻪ ﻣﻨﻮ ﻏﺎﻓﻠﮕﻴﺮم ﻛﻨﻪ
ﺣﺘﻰ اون ﻛﻪ ﺑﺎ ﺷﺨﺼﻴﺖ ﻳﻪ ﺻﺪای ﺳﻠﺎﻣﺖ
ﻣﻰ ﮔﻪ دارم ﻣﻴﺮم ﻓﻠﺎن ﺟﺎ وﻟﻰ ﻛﺮاﻳﻪ ﻧﺪارم
ﻣﻴﮕﻰ ﻛﻤﮏ ﻛﻨﻢ ﻛﻪ از ﺑﻘﻴﻪ ﺧﻮاﻫﺶ ﻧﻜﻨﻪ
ﻓﺮدا ﻣﻴﺒﻴﻨﻰ ﻫﻤﻮﻧﺠﺎﺳﺖ ﻳﺎرو ﻛﺎرش ﻫﻤﻮﻧﻪ
اﻳﻨﻪ ﻛﻪ ﺷﮏ از ﺗﻮو ﺧﻴﺎﺑﻮن و ﻛﻮﭼﻪ ﻣﻴﺎد
و ﻣﻐﺰ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﻣﻴﺸﻪ ﺑﻪ ﻫﻮش ﺳﻴﺎه
اﻳﻨﺠﺎ ﺑﭽﻪ ﺗﻤﺮﻳﻦ ﻣﻴﺒﻴﻨﻪ ﺑﺎ ﻳﻪ ﻟﺤﻦ ﻣﺤﻜﻢ
اول از ﻫﻤﻪ ﻳﺎد ﻣﻰ ﮔﻴﺮه اون ﺑﻴﺮون ﻫﻤﻪ ﮔﺮﮔﻦ
ﻣﻰ ﻓﻬﻤﻪ ﻓﻘﻄ ﺧﻮدﺷﻮ ﺑﺒﻴﻨﻪ ﺑﻘﻴﻪ ﻫﻤﻪ ﻧﻮﻛﺮ
و ﺑﺎﻟﺎﺧﺮه ﺷﮏ ﺑﻪ آدﻣﺎ درون ذات ﺑﭽﻪ ﮔﻞ ﻛﺮد
ﺗﻮو اون ﺳﻦ آرزو ﻫﺎش ﻣﺚ ﻧﺎﻣﻮﺳﺸﻪ وﻟﻰ
ﻧﺎﺑﻮدی آرزو ﻫﺎ ﻣﻴﺸﻪ آﻣﻮزش ﺑﻌﺪی
ﻳﻌﻨﻰ آﻳﻨﺪه ﻫﺎت ﺑﻬﺖ ﺗﺤﻤﻴﻞ ﺷﺪن
ﺑﺬار ﻣﻨﻈﻮرﻣﻮ ﻳﻪ ﺟﻮر دﻳﮕﻪ ﺗﻜﻤﻴﻞ ﻛﻨﻢ
ﻳﺎدﻣﻪ ﺑﭽﻪ ﺑﻮدم ﺗﻮو ﺟﻤع ﻳﻜﻰ ﺻﺪام ﻛﺮد
ﺑﺰرگ ﺟﻤع ﺑﻮد ﻳﻪ ﻛﻢ ﻧﮕﺎم ﻛﺮد
ﺑﻬﻢ ﮔﻔﺖ ﻣﻴﺨﻮای ﭼﻰ ﻛﺎره ﺷﻰ ﺑﻬﺶ ﮔﻔﺘﻢ ﻓﻀﺎﻧﻮرد
ﮔﻔﺖ ﭘﻮل رو زﻣﻴﻨﻪ دﻧﺒﺎﻟﺶ ﺗﻮو ﻓﻀﺎ ﻧﮕﺮد
ﺗﻮ درس ﻫﺎﺗﻮ ﻗﺒﻮل ﺷﻮ ﻓﻀﺎ ﻣﻀﺎ ﭘﻴﺸﻜﺸﺖ
ﺑﺎ دو ﺗﺎ ﺟﻤﻠﻪ ﻣﻴﺨﻮاﺳﺖ آرزو ﻫﺎم ﻫﻴﭻ ﺑﺸﻪ
ﻣﻰ دﻳﺪم ﻫﻤﻪ ﻧﻤﻪ ﻣﻰ ﺧﻨﺪﻳﺪن زﻳﺮ ﻟﺒﻰ
ﻣﻴﺨﻮاﺳﺘﻢ ﻛﻪ آب ﺷﻢ ﺑﺮم زﻳﺮ زﻣﻴﻦ
اﻟﻦ ﻫﻢ زﻳﺮ زﻣﻴﻨﻢ وﻗﺘﻰ ﺧﻮردم از ﻫﻤﻪ ﻟﮕﺪ
ﺣﺪاﻗﻞ اﻳﻨﺠﺎ ﻫﻴﺸﻜﻰ ﻣﻨﻮ ﻣﺴﺨﺮه ﻧﻜﺮد
اوﻧﻰ ﻛﻪ رو ﻧﺪاﺷﺖ ﺗﻮو داﺷﺖ وﻟﻰ ﻣﻰ دوﻧﺴﺖ ﭼﺸﻪ
ﻣﺪام ﺑﺎ ﺧﻮدش ﮔﻔﺖ از اﻳﻦ ﺑﺪ ﺗﺮ ﻫﻢ ﻣﻰ ﺗﻮﻧﺴﺖ ﺑﺸﻪ
ﻫﺮ ﭼﻰ ﺑﻮد ﮔﺬﺷﺖ ﻓﻘﻄ ﺟﺎی زﺧﻤﺶ ﻣﻮﻧﺪ
ﻣﻴﻨﻮﻳﺴﻢ و ﻣﻴﻨﻮﻳﺴﻢ و ﺑﺎﻟﺎ ﻣﻴﺮه ﮔﺮدش ﺧﻮن
روزی رو ﻣﻰ ﺑﻴﻨﻢ ﺟﻮری ﺣﺎﻟﻢ ﺧﻮﺑﻪ ﻛﻪ ﭼﺴﺒﻴﺪم ﺑﻪ ﺳﻘﻒ
اون روز اﮔﻪ ﻣﻨﻮ دﻳﺪی ﻓﻘﻄ ﺑﮕﻮ ﺣﻘﺶ ﺑﻮد
اﻟﺒﺘﻪ ﺷﺎﻳﺪ ﻓﻜﺮ ﺑﻜﻨﻰ ﻛﻪ ﻣﻮزﻳﮏ ﺷﻐﻞ ﻣﻨﻪ
وﻟﻰ ﻧﻪ ﻣﻮزﻳﮏ ﻳﻪ ﻋﺸﻘﻪ ﻛﻪ ﺗﻮوم ﺷﻌﻠﻪ وره
وﻟﻰ در واﻗع اﻳﻦ روزا ﻫﺪف ﻫﺎم ﺗﻮو ﺑﻴﺮاﻫﻪ اﺳﻴﺮه
ﺳﻦ ﻛﻪ ﻣﻴﺮه ﺑﺎﻟﺎ ﻣﻴﻔﻬﻤﻰ ﺑﻰ ﻣﺎﻳﻪ ﻓﻄﻴﺮه
اﺳﻢ اﻣﺮوز ﻫﺴﺖ ﻓﺮدا ﻧﻪ ﻣﻴﮕﻴﻦ ﭼﺮا
ﺧﺐ ﻓﺮدا از ﻣﺎ ﺑﻬﺘﺮون ﻣﻴﺎن ﻣﺎ ﻣﻴﺮﻳﻢ ﻛﻨﺎر
ﻧﻤﻪ ﻧﻤﻪ دور و ﺑﺮﺗﻮ ﺧﺎﻟﻰ ﻣﻴﻜﻨﻦ ﻣﻴﺒﻴﻨﻰ ﻣﻴﭙﻴﭽﻦ
ﭘﺲ اﻟﻦ آﻳﻨﺪه رو ﻣﻴﺴﺎزم ﻣﻴﮕﻴﺮی ﭼﻰ ﻣﻴﮕﻢ
ﻳﻪ وﻗﺘﻰ ﻣﻴﺮﺳﻪ ﭘﻴﺮ و ﭼﺮوﻛﻴﺪه ﺷﻰ
ﺧﻄ ﻫﺎی ﺻﻮرﺗﺖ راه ﻣﺮﮔﻮ ﻛﺮوﻛﻰ ﻛﺸﻴﺪ
ﻣﻰ ﺧﻮام اون روز ﻛﻨﺎر درﻳﺎ ﺑﺎﺷﻢ ﻛﻒ ﭘﺎﻣﻮ
ﺑﺬارم ﺗﻮو آب و ﺗﻤﺎﺷﺎ ﻛﻨﻢ ﻧﻮه ﻫﺎﻣﻮ
ﺗﻮو ﺳﺎﺣﻞ ﺑﺎﻫﺎﺷﻮن ﺑﺎزی ﻣﻰ ﻛﻨﻢ ﮔﻞ ﻣﻴﺨﻮرم
ﺑﻌﺪ ﺧﺴﺘﻪ ﻣﻴﺸﻢ رو ﻣﺎﺳﻪ ﻫﺎ ﺷﻞ ﻣﻴﻜﻨﻢ
ﺑﺎده ﺧﻴﺎم ﻣﻴﺮم ﺑﺎﻟﺎ ﺑﻪ ﻳﺎد اﻳﺎم
ﻳﻪ ﺣﺎل ﻛﻤﻴﺎب ﻳﻪ ﺣﺲ ﻋﺠﻴﺐ داره ﺟﺮﻳﺎن
ﺗﻮو رﮔﺎم ﺑﺎ اﻳﻦ روﻳﺎ ﺳﺮﮔﺮﻣﻢ ﻓﻘﻄ
ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺑﻬﻢ ﮔﻔﺖ ﻛﻪ ﺑﺮﮔﺮدم ﻋﻘﺐ
اﻧﮕﺎر ﻳﻪ ﺗﻜﻮن ﻳﻪ زﻣﻴﻦ ﻟﺮزه
ﻣﻨﻮ دوﺑﺎره ﺑﺮﮔﺮدوﻧﺪ ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﻟﺤﻈﻪ
ﺑﻪ ﻣﻦ راه ﭼﺎﻫﻮ ﻳﺎد دادن ﻧﻪ راه و ﭼﺎﻫﻮ
اﻓﺘﺎدم ﺗﻮو ﭼﺎه و ﻫﻤﻮن ﺟﺎ رو آب و ﺟﺎرو
ﻛﺸﻴﺪم ﻛﻰ ﻣﻴﺘﻮﻧﺴﺖ ﺑﺮه ﺟﻠﻮ ﺑﻬﺘﺮ از ﻣﻦ
اﻳﻨﺎ ﻛﻪ اﺳﻢ ﺑﺮدی ﻫﻤﻪ ﻣﺚ ﭘﺴﺮﻣﻦ
ﺑﺒﻴﻨﻢ اﻳﻨﺎ زﻣﺎن ﺷﺮوع ﻣﺎ ﻛﺠﺎ ﺑﻮدن
ﺣﺎﻟﺎ ﺗﻴﻜﻪ ﻣﻴﻨﺪازن واﺳﻪ ﻣﺎ ﺷﺎه ﻏﻠﺎم ﺷﺪن
اﻳﻨﺎ ﺗﻮو وان ﺣﻤﻮم ﺧﻮﻧﺸﻮن ﻧﺎﺧﺪا ﺑﻮدن
دُﻢ در آوردن واﺳﻪ ﻣﺎ ﻧﺎﻗﻠﺎ ﺷﺪن
اﻳﻦ ﻫﻤﻪ ﺳﺎل ﻛﺎرو ﺑﻴﻨﻢ ﻛﻰ دﻳﺪ
اﻳﻨﺎ ﻣﻴﺨﻮان ﺑﮕﻢ اﻳﻦ زﻳﺮزﻣﻴﻦ اﻳﻨﻢ ﻛﻠﻴﺪ
ﻣﻴﻜﺮوﻓﻮن ﺗﻮو دﺳﺖ ﺗﻮ ﻳﻌﻨﻰ اﺗﻢ دﺳﺖ داﻋﺶ
ﺑﻬﺘﺮه ﻛﻪ اﻳﻦ ﻛﻠﻴﺪ ﺑﻤﻮﻧﻪ دﺳﺖ ﺻﺎﺣﺒﺶ
ﻧﻈﺮ ﺗﻮ ﺧﻮدﺟﻮﺷﻪ
ﺳﺎﻟﻢ ﻧﻴﺴﺖ ﺑﻮ ﻣﻴﺪه ﻛﺪ روﺷﻪ
ﻣﻨﻮ ﻧﻘﺪ ﻧﻜﻦ از ﺧﻮدﺗﻮن ﻣﺎﻳﻪ ﺑﺬارﻳﻦ
ﺻﺪ ﺗﻮﻣﻨﻰ ﭘﺎره ﻫﺎی ﻟﺎی ﻫﺰاری
ﻫﻤﻴﻦ ﻣﻮﻧﺪه اﻳﻨﺎ ﺑﺮام ﺗِﺰ ﺑﺪن
ﻓﻘﻄ ﺑﻬﺖ اﻳﻦ رو ﻟﺎی ﭘﺮاﻧﺘﺰ ﺑﮕﻢ
ﻣﺎ ﺧﻴﻠﻰ ﻛﺎرا ﻛﺮدﻳﻢ ﻧﮕﻔﺘﻴﻢ ﻛﻪ رﻳﺎ ﻧﺸﻪ
اﻳﻦ روزا ﻗﻀﺎوت ﻫﺮ ﻛﻰ اَ رو ﻗﻴﺎﻓﺸﻪ
واﺳﻪ ﻣﻦ اﻳﻦ ﻗﺼﻪ ﻫﺎ ﻋﺎدﻳﻪ
ﻫﻤﻪ ﻗﺎﺿﻰ ﺷﺪن اﻳﻦ اﺳﺘﻌﺪاد ذاﺗﻴﻪ
ﺑﺮی ﻣﻴﮕﻦ ﻓﺮار ﻛﺮد وﻃﻦ ﻓﺮوش
اﮔﻪ ﺑﻤﻮﻧﻰ ﻫﻢ ﻣﻴﮕﻦ ﻳﺎرو اﻃﻠﺎﻋﺎﺗﻴﻪ
زﻧﺪه ﺑﺎد ﺣﺎﺷﻴﻪ ﺗﻮ ﻣﻐﺰش ﭼﻴﺎﺳﺖ ﻳﺎرو
آدم ﺣﺴﺎب ﻛﺎر دﺳﺘﺶ ﻣﻴﺎد
ﻛﺎر درﺳﺘﻮ ﻣﻴﻜﻨﻰ ﻣﻴﮕﻦ ﻗﺼﺪش رﻳﺎﺳﺖ
ﻛﺎری ﻫﻢ ﻧﻜﻨﻰ ﻣﻴﮕﻦ ﻗﻠﺒﺶ ﺳﻴﺎﺳﺖ
ﻣﻦ ﻛﺎرم ﻏﻤﮕﻴﻨﻪ ﭼﻮن ﺑﺎرم ﺳﻨﮕﻴﻨﻪ
ﻛﻤﺒﻮد ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻫﺎم ﻓﻘﻄ ﺑﺎ رپ ﺗﻤﻴﻨﻪ
وﻗﺘﻰ زوار زﻧﺪﮔﻴﻢ داره راﺣﺖ در ﻣﻴﺮه
اون ﻟﺤﻈﺴﺖ ﻛﻪ ﺧﻮدﻛﺎرم ﺑﺎ ﻛﺎﻏﺬ وَﺮ ﻣﻴﺮه
ﻣﻦ رپ ﻧﻜﺮدم رو ﺷﻜﻢ ﺳﻴﺮی
واﺳﻪ ﻛَﻞ ﻛَﻞ و ﺑﭽﻪ ﺑﺎزی ﻳﻪ ﻛﻢ ﭘﻴﺮﻳﻢ
اون ﻫﻢ ﻗﺎﺑﻞ اﺣﺘﺮاﻣﻪ ﺣﺎﺻﻞ اﺳﺘﻌﺪاده
ﭼﻮن ﺣﺮف ﺧﺎﺻﻰ ﺗﻮوش ﻧﻴﺴﺖ ﻓﺎﻗﺪ اﻋﺘﺒﺎره
ﺑﺎ رپ ﻣﻴﺸﻪ در ﺟﻨﮓ ﺗﺎﺧﺖ
ﺑﺎ رپ ﻣﻴﺸﻪ ﻓﺮﻫﻨﮓ ﺳﺎﺧﺖ
ﺑﺎ رپ ﻣﻴﺸﻪ روﻳﺎ رو ﻧﺸﻮن داد
ﺑﺎ رپ ﺑﺎ ﻛﻠﻤﻪ ﻣﻴﺸﻪ دﻧﻴﺎ رو ﺗﻜﻮن داد
ﻣﻄﻤﻦ ﺑﺎش ﻣﻦ اﻳﻦ واژه ﻫﺎ رو
واﺳﻪ وزن و ﻗﺎﻓﻴﻪ ﺑﻪ ﻫﻢ دﻳﮕﻪ وﺻﻞ ﻧﻜﺮدم
ﻣﻦ اﻳﻦ واژه ﻫﺎ رو ﺑﺎﻟﺎ آوردم
از ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺗﻠﺨﻰ ﻛﻪ ﻫﻀﻢ ﻧﻜﺮدم
از روزﮔﺎر ﻣﻴﮕﺬرم
ﻧﺸﻮﻧﻪ ﻣﻴﮕﻴﺮم و ﺗﻮوی ﺧﺎل ﻣﻴﺰﻧﻢ
ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻫﺎ رو ﻣﺜﻞ ﭘﻮﺳﺖ ﻣﺎر ﻣﻰ ﻛﻨﻢ
ﺻﺪاﻣﻮ از ﺗﻮو ﺷﻬﺮ و ﺧﻮﻧﻪ ﻫﺎی ﻣﻴﻬﻨﻢ ﻣﻴﺸﻨﻮم
از روزﮔﺎر ﻣﻰ ﮔﺬرم
ﻧﺸﻮﻧﻪ ﻣﻰ ﮔﻴﺮم و ﺗﻮوی ﺧﺎل ﻣﻰ زﻧﻢ
ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻫﺎ رو ﻣﺜﻞ ﭘﻮﺳﺖ ﻣﺎر ﻣﻰ ﻛﻨﻢ
ﺻﺪاﻣﻮ از ﺗﻮو ﺷﻬﺮ و ﺧﻮﻧﻪ ﻫﺎش ﻣﻴﺸﻨﻮم
ﻣﻮﻧﺪﮔﺎر ﻣﻴﺸﻮم
ذﻫﻨﻢ ﺟﻮوﻧﻪ وﻟﻰ ﻣﺦ ﭘﻴﺮه
ﭼﺸﻤﻢ از دﻳﺪ زدن زن ﻟﺨﺖ ﺳﻴﺮه
وﻗﺘﻰ ﻛﻪ ﺻﺒﺢ ﺗﺎ ﺷﺐ ﻣﺜﻞ ﺟﻐﺪ ﺧﻴﺮه
ﺑﻪ دﻓﺘﺮی ﻛﻪ ورق ﻫﺎش داره ﺑﻪ ﭼﺦ ﻣﻴﺮه
ﺧﺐ دﻳﮕﻪ ﭘﻒ زﻳﺮ ﺟﻔﺖ دﻳﺪه ﻫﺎم
ﻳﻌﻨﻰ اﺳﺘﺮس و ﺑﻰ ﺧﻮاﺑﻰ ﻗﻔﻞ اﻳﺪه ﻫﺎﻣﻮ
ﺑﺎﻳﺪ ﺟﻤع ﻛﻨﻢ و ﺑﺮﻳﺰم ﺑﻪ ﻛﻞ زﻳﺮ ﭘﺎم
و ﺗﻬﺶ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺮم ﺑﻰ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﻣﻔﺖ زﻳﺮ ﺧﺎک
اﻓﺖ ﺧﻴﺰ ﻣﺎ ﺑﻪ ﻗﻠﻢ ﻧﻮک ﺗﻴﺰ ﻳﺎس
ﻫﻤﻪ ﺗﻮوی ﺧﻴﺎﺑﻮن ﻫﺎﻳﻴﻢ ﺑﺎ ﻛﻠﻰ ﻧﻘﺎب
اوﻧﻰ ﻛﻪ روﺑﺮوﺗﻪ و داره ﮔﻞ ﻣﻴﮕﻪ ﺑﺎﻫﺎت
روی ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺖ دﻗﻴﻘﻪ ﺣﺘﻰ ﻛﻠﻴﻪ ﻫﺎت
ﺻﺒﺢ ﻣﻴﺸﻪ ﺑﺎز ﻛﻪ اﻟﺒﺘﻪ ﺻﺒﺢ ﻧﻴﺴﺖ وﺳﻄ ﻇﻬﺮه
وﻗﺖ ﻣﻴﺮه واﺳﻪ ﺧﺎﻟﻰ ﻛﺮدن ﻋﻘﺪه
ﻧﺸﺴﺘﻰ ﺑﻪ ﺗﻤﺎﺷﺎی رﻓﺘﻦ ﻋﻤﺮت
ﻋﻘﺮﺑﻪ ﺗﻨﺪه راه ﻣﺼﺮف ﻗﺮﺻﻪ
ﺗﻮوی ﻛﻠﻪ ﺟﺎی ﻣﻐﺰ ﻣﻌﺪن ﺳﺮﺑﻪ
ﺟﺎﻳﮕﺰﻳﻦ آب ﺷﺪه ﺷﺮﺑﺖ ﺳﺮﻓﻪ
ﻧﻮن ﺗﻮ ﺧﻮن ﺗﻮو ﺧﻮﻧﻪ ﺷﺪه ﺑﺮﻛﺖ ﺳﻔﺮه
ﻫﻨﺮ واﺳﻪ ﻫﻨﺮﻣﻨﺪا ﻣﺪرک ﺟﺮﻣﻪ
ﺗﻬﺶ ﻓﻘﻄ ازت ﻣﻴﻤﻮﻧﻪ دﻓﺘﺮ ﻛﻬﻨﻪ
ﻛﻒ زﻣﻴﻦ ﺑﺸﻴﻨﻰ در ﺣﺴﺮت ﻗﻠﻪ
ﺗﻮو ﺑﺤﺚ ﻣﻨﻄﻘﻰ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﻣﻐﻠﻄﻪ ﺑﺮده
اﺻﻞ ﺣﺮﻓﻮ ﻓﻘﻄ ﺟﻨﮓ و اﺳﻠﺤﻪ ﮔﻔﺘﻪ
از روزﮔﺎر ﻣﻴﮕﺬرم
ﻧﺸﻮﻧﻪ ﻣﻴﮕﻴﺮم و ﺗﻮوی ﺧﺎل ﻣﻴﺰﻧﻢ
ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻫﺎ رو ﻣﺜﻞ ﭘﻮﺳﺖ ﻣﺎر ﻣﻰ ﻛﻨﻢ
ﺻﺪاﻣﻮ از ﺗﻮو ﺷﻬﺮ و ﺧﻮﻧﻪ ﻫﺎی ﻣﻴﻬﻨﻢ ﻣﻴﺸﻨﻮم
از روزﮔﺎر ﻣﻰ ﮔﺬرم
ﻧﺸﻮﻧﻪ ﻣﻰ ﮔﻴﺮم و ﺗﻮوی ﺧﺎل ﻣﻰ زﻧﻢ
ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻫﺎ رو ﻣﺜﻞ ﭘﻮﺳﺖ ﻣﺎر ﻣﻰ ﻛﻨﻢ
ﺻﺪاﻣﻮ از ﺗﻮو ﺷﻬﺮ و ﺧﻮﻧﻪ ﻫﺎش ﻣﻴﺸﻨﻮم
ﻣﻮﻧﺪﮔﺎر ﻣﻴﺸﻮم
ﻛﺎراﻛﺘﺮ اﺻﻠﻴﻪ اول ﺗﺎ آﺧﺮ داﺳﺘﺎﻧﺖ ﻣﻨﻢ
ﻛﺎرات ﺷﻨﻴﺪه ﺷﺪن ﺗﻨﻬﺎ دﻟﻴﻞ ﺑﺎزﺗﺎﺑﺖ ﻣﻨﻢ
ﺗﻮ ﻫﻴﭽﻰ ﻧﺪاری ﺑﮕﻰ ﺳﻮژه ﻛﺎﻏﺬ آﭼﻬﺎرت ﻣﻨﻢ
ﺗﻮ ﻣﻬﺮه ﻧﻴﺴﺘﻰ اﮔﻪ ﺑﺎﺷﻰ ﺑﺎزم آﭼﺎرت ﻣﻨﻢ
ﺑﺎ ﻳﻪ ﻋﻄﺴﻪ ﻓﻴﺪی ﻳﻪ ﻣﻐﺰ ﭼﺮﻛﻰ ﻟﻨﮓ ﺑﻴﺘﻰ
ﻳﻪ ﻣﺘﻠﻜﻰ ﺗﻮو ﻳﻪ ﺑﺤﺚ ﺟﺪی
اﻟﺒﺘﻪ ﻣﻬﻢ ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﺑﺒﻴﻨﻨﺖ ﺑﻪ دﻳﺪ ﭼﻰ
واﺳﺖ ﻣﻬﻢ اﻳﻨﻪ ﻛﻪ ﺗﻮ ﻓﻘﻄ ﺷﻨﻴﺪه ﺷﻰ
ﺑﺤﺚ ﻣﻦ ﻳﻪ ﺧﻄﺮ ﺟﺪﻳﻪ ﻛﻪ ﭘﻴﺶ روﻣﻮﻧﻪ
ﻧﻔﻮذ ﻳﻪ ﺟﻨﻮن ﻛﻪ ﻣﻴﻜﻨﻪ رﻳﺸﻪ ﺗﻮ ﺟﻮﻧﺖ
ﺳﻜﻮت ﻣﺮﮔﺒﺎری ﻛﻪ ﺣﺲ ﻣﻴﺸﻪ ﺗﻮو ﺧﻮﻧﻪ
وﻗﺘﻰ ﻫﻢ ﺧﻮن ﺗﻮو ﺷﻴﺸﺴﺖ ﻫﻢ ﺷﻴﺸﻪ ﺗﻮو ﺧﻮﻧﻪ
اﻳﻨﺎ رو دﻳﺪﻳﻢ ﺑﻌﺪ ﻣﻴﺮﻳﻢ ﻣﻰ ﮔﻴﻢ ﻛﻪ دﺷﻤﻦ زﺑﻮﻧﻪ
ﺑﺒﻴﻦ دﺷﻤﻦ زﺑﻮﻧﻪ ﭼﻮن ﻛﻪ ﻣُﮏ ﻓﻘﻄ ﻟﻔﻈﻴﻢ
ﺗﻮ ﻋﻤﻞ ﻓﻘﻄ ﺑﻪ ﺗﺮﻛﻮﻧﺪن ﻫﻢ ﻛﻤﺮ ﺑﺴﺘﻴﻢ
و ﻃﺒﻖ ﻋﺎدت ﺳﺒﺐ اﺻﻠﻰ ﻳﻌﻨﻰ ﺑﻐﻞ دﺳﺘﻰ
ﻣﻴﺨﻮای ﺑﻪ ﻫﺮ ﺑﻬﻮﻧﻪ ﺷﺪه ﺑﻬﺶ ﺑﭙﺮی
ﭼﺮا ﻛﻪ ﻓﻜﺮ ﻣﻰ ﻛﻨﻰ ﺗﻮ از ﻫﻤﻪ ﻓﺮﺷﺘﻪ ﺗﺮی
ﺗﻤﺎم ﺗﺼﻮرت از اﻳﻦ ﺳﺮزﻣﻴﻦ ﻳﻪ ﺟﻬﻨﻤﻪ
اﻳﻨﻪ ﻛﻪ ﻣﻴﺨﻮای ﻳﻪ راﺳﺖ ﺑﺮی ﺗﻮو ﺑﻬﺸﺖ ﺑﺮﻳﻦ
ﻣﻴﮕﻰ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺮم اﻳﻨﺠﺎ دﻳﮕﻪ ﻛﻠﺎ ﭘﻮﺳﻴﺪه
اﻳﻨﺠﺎ ﭘﺮ از ﻳﺴﻪ اوﻧﺠﺎ ﭘُﺮ از اﻣﻴﺪه
ﺑﺒﻴﻦ وﻗﺘﻰ ﻏﺬای ﮔﻨﺪﻳﺪه ﻟﺎی ﻣﺒﻞ ﻣﻮﻧﺪه ﺑﺎﺷﻪ
ﻫﺮ ﺟﺎ ﻧﻘﻞ ﻣﻜﺎن ﻛﻨﻰ ﺑﺎزم ﺧﻮﻧﺖ ﺑﻮ ﻣﻴﺪه
آزادی آراﻣﺶ اﻳﻨﺎ ﺣﺮف ﻧﻤﺎدﻳﻦ ﺧﻮدﺗﻪ
وﻟﻰ ﺧﺼﻠﺖ ﻫﺎﻳﻰ ﺗﻮ ﻣﺎ ﻧﻬﺎدﻳﻨﻪ ﺷﺪه ﻛﻪ
ﻫﺮ ﺟﺎ ﺑﺮﻳﻢ ﺑﺎ ﻣﺎﺳﺖ ﻳﻪ ﻓﺎز ﻋﺠﻴﺐ و ﻏﺮﻳﺐ
ﺗﻀﺎد ﺷﺪﻳﺪ ﺑﻴﻦ ﺳﻨﺖ ﻗﺪﻳﻢ و ﺟﺪﻳﺪ
ﺗﻮ ﻣﻴﺮی اوﻧﺠﺎ اوﻧﺎ اﻳﻨﺠﺎ ﻏﺎرﺷﻮﻧﻮ ﻛﻨﺪن
ﺣﺘﻰ ﺗﻮی ﺗﺤﺮﻳﻢ ﺑﻪ ﻣﺎ ﺑﺎرﺷﻮن رو ﭘﮏ ﭘﮏ
ﻓﺮوﺧﺘﻦ و ﺧﻴﻠﻰ ﺳﺎده ﻗﺎﻟﻤﻮﻧﻮ ﻛﻨﺪن
و ﺣﺎﻟﺸﻮن رو ﻛﺮدن ای * ﺗﮏ ﺗﮏ
ﺗﻤﻮم واژه ﻫﺎ رو ﻧﻮﺷﺘﻢ ﺗﻮو ﺧﻠﻮﺗﻢ
اﻟﺎن ﺗﻮ ﮔﻮﺷﺖ ﻧﻴﺴﺘﻢ ﻣﻦ در اﺻﻞ ﺗﻮ ﻛﻠﺘﻢ
ﻓﮏ زدم و ﻣﻴﺮم ﺟﻠﻮ ﻫﻤﻴﻦ ﺧﻄﻮ
ﺗﻮ ﻣﻴﺨﻮای ﺳﻠﻴﻘﺘﻮ ﺑﺸﻨﻮی ﻳﺎ ﺣﻘﻴﻘﺘﻮ
اﻳﻨﺎ ﻣﻰ ﮔﻦ ﺳﺮﻛﻮب ﻛﻨﻢ ﺣﺮﻓﺎم رو ﺑﺮﻳﺰم ﺗﻮو ﺧﻮدم
ﻧﻪ ﻣﻦ ﺣﻘﻴﻘﺖ رو ﻛﺸﻴﺪم رو ﺧﻮدم
ﻣﻰ ﮔﻦ اوﻧﺎ ﻛﻪ اﺻﻞ زﺣﻤﺖ رو ﻛﺸﻴﺪن ﻧﺨﻮدن
راه ﻛﻪ ﺑﺎز ﺷﺪ ﺑﻘﻴﻪ ﺑﺸﻴﻨﻦ ﺑﺨﻮرن
ﻧﻪ ﺗﻮو ﻛﺘﻢ ﻧﻤﻴﺮه ﺗﻮ رو ﻧﻤﻴﺪوﻧﻢ
وﻟﻰ ﻣﻦ راه ﺑﻰ ﻧﺘﻴﺠﻪ رو ﺷﺮوع ﻧﻤﻴﻜﻨﻢ
ﻣﻦ از ﺳﺮﻛﻮب روﻳﺎﻫﺎی ﺧﻮدم ﺳﻜﻮ ﺳﺎﺧﺘﻢ
دﻳﮕﻪ ﭼﺎﻗﻮ ﺗﻮو روﻳﺎی ﺑﻘﻴﻪ ﻓﺮو ﻧﻤﻴﻜﻨﻢ